Takie czasy, że musimy pomóc naszym psom i sobie, swobodniej i pewniej czuć się w środowisku miejskim. Co raz trudniej żyć z psem w mieście, roszczeniowe otoczenie, wszechobecna ciasnota, mała tolerancja dla psów w miejskiej przestrzeni, hałas, przykre doświadczenia z nagłych nieprzewidzianych spotkań z innymi psami. Niestety środowiska nie jesteśmy w stanie kontrolować. Ale możemy zainscenizować wiele sytuacji, wspomóc, pomóc, przećwiczyć, powtórzyć gdy błąd, pokazać psu, że pewne fakty są do zaakceptowania, że świat nie jest taki straszny, że nie każdy pies to zagrożenie, nie każdy zmusza do interakcji, że ludzie są ,,spoko", że koło przystanku MPK jest fajniej niż w piekle etc.etc. Dlatego tez od jakiegoś czasu funkcjonują nasze spacery, szumnie nazwane spocjalizacyjnymi. Ci którzy spodziewają się tylko i wyłącznie iścia drogą polną są pewnie rozczarowani. Bywa po prostu różnorako :-) Są spacery socjalizacyjne w realnych warunkach miejskich, w warunkach polnych wykorzystujemy ...
Rozmiar aportów w IPO mnie przeraża :D, dobrze że nie ma takich w obi ;).
OdpowiedzUsuń