Ja i psy

To nie trwa od zawsze, ta moja miłość do psów. Sytuacja jednak,  gdy mój problematyczny przypadkowy pies stawał się z dnia na dzień cudownym towarzyszem dnia codziennego spowodowała, że obcowanie z psami stało się sensem mojego życia.. Stosując rady szkoleniowca, szukając alternatywy w postaci obserwacji innych metod, reakcji mego psa na nie, wprowadzając dowolne wariacje, dopasowując sposoby pracy do tej konkretnej jednostki czworołapej stawałam się Przewodnikiem psa, takim przez duże P. W pełni coraz bardziej świadoma możliwych ułomności charakterów psich, indywidualnych różnic wiedziałam, że nie ma reguł ani jedynej właściwej metody. Kolejny pies pokazał mi to dokładnie.

Zaczęłam zdawać egzaminy, startować w zawodach, poznawać kolejnych szkoleniowców, ich metody, koncepcje.

                                       


 Brzydko pisząc, przez moje ręce zaczęło z czasem przewijać się coraz więcej psiaków, królowały oczywiście owczarki. Czasem chodziło tylko o wychowanie i ułożenie, z czasem dochodziły zdawane egzaminy PT  i IPO .

                                       

 Zajmowałam się i szczeniakami i dorosłymi psami.

Życie jednak pokazuje, że regulaminy, egzaminy, posłuszeństwo sportowe to cudowna forma spędzania czasu z psem.Ale pomiędzy nimi jest jeszcze codzienne życie, z którym w towarzystwie psa wiele osob wręcz boryka się z przeszkodami.

.Jako stale egzystująca w rzeczywistym  miejskim życiu z psami (psami gabarytów słusznych)  napotykając wszelakie przejawy cywilizacji, psionielubstwa, kłopoty, rozproszenia itd wiem jak ważna jest rola przewodnika, proces socjalizacji, dobór rasy, wybór szczeniaka.

Staram się więc na podstawie doświadczeń wyciągniętych z obcowania z procesem wychowania tak dużej ilości psów jakie dane jest mi spotkać na swej ,,psiej" drodze, przekazać innym jak stać się przewodnikiem i dobrym szefem dla stada.  

             http://monikaipsy.blogspot.com/

     cdn